Ιστορία
Γύρω στο 1920 περίπου ο Δημήτρης Κουπετώρης του Ιωάννη εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην περιοχή Κατάστημα και ίδρυσε το πρώτο καρνάγιο στη Σαλαμίνα.
Παντρεμένος με την Σωτηρία το γένος Φαρμάκη απέκτησαν οκτώ εν ζωή παιδιά, τέσσερα κορίτσια την Ολυμπία, την Αγγελική, την Ελευθερία, την Παρασκευή και τέσσερα αγόρια τον Ευάγγελο, τον Νικόλαο, τον Ελευθέριο και τον Σπυρίδωνα.
Απ’ αρχής όλα τα παιδιά αν και μικρά από οκτώ χρονών περίπου βοηθούσαν τον πατέρα τους για να τραβάνε και να ρίχνουν όπως έλεγαν τα καΐκια και τα ψαράδικα στην θάλασσα, επίσης και να τα συντηρούν.
Καθώς η εργασία αυτή απαιτούσε πολλά εργατικά χεριά και τα κατάλληλα μηχανήματα δεν υπήρχαν γίνονταν ως επί το πλείστον χειροκίνητα.
Γι’ αυτό βοηθούσε όλη η οικογένεια.
Μεγαλώνοντας όμως τα παιδιά φυσικό ήταν να ειδικευτούν στην δουλεία του πατέρα τους, τα αγόρια, μιας και ι μαραγκοδουλειά και η συντήρηση των καϊκιών ζητούσε ανδρική δύναμη και τέχνη. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια δουλεύοντας στο μικρό καρνάγιο.
Όμως γύρω στο 1935 ήρθαν στην περιοχή Αγ. Νικολάου όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.
Εκεί ο πατέρας είχε ένα μεγάλο αμπέλι κι αποφάσισε να φέρει την οικογένεια να εγκατασταθούν μόνιμα πλέον στο δικό τους κτήμα.
Έφτιαξαν το καρνάγιο στο οποίο δούλευαν όλα τα αγόρια σαν λιοντάρια, και ο ίδιος επίσης.
Δούλευαν όλη μέρα από το πρωί ως το βράδυ (ήλιο με ήλιο) όπως έλεγαν.
Τα παιδιά έκλεψαν την τέχνη από τον πατέρα τους (γιατί η τέχνη δεν μαθαίνεται) έτσι έλεγαν.
Και μεγαλώνοντας με αυτό το ζήλο το μετέδωσαν με την σειρά τούς στα δικά τούς τα παιδιά όπου ασκούν μέχρι σήμερα την πατροπαράδοτη τέχνη του παππού και των πατεράδων τους.
Σήμερα το καρνάγιο συνεχίζεται με μεγάλη αγάπη και μεράκι από τα εγγόνια του Δημ. Κουπετώρη που κι αυτά με την σειρά τους προσπαθούν κι επιδίδουν ότι καλύτερο.
Τα παιδιά που δουλεύουν μέχρι σήμερα είναι: Δημήτριος και Εμμανουήλ του Ευαγγέλου Κουπετώρη. Δημήτριος του Ελευθερίου Κουπετώρη. Δημήτριος του Σπυρίδωνα Κουπετώρη.